Ο ΚΟΚΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΚΟΤΑ
Εχω εναν άσπρο κόκκορα και τι καλά που κράζει
το μόνο του ελαττωμα τις κότες που πειράζει (δις-χορωδία)
Μια μέρα της γειτόνισσας της πείραξε μια κότα
και γίναμε του σκοτωμού απ’έξω από την πόρτα (δις-χορωδία)
Με τα φτερά του ο κόκκορας την είχε καπακώσει
και πήγε η αφιλότιμη να μου τόνα σκοτώσει (δις-χορωδία)
Ασ’ τα πουλιά να παίξουνε, της λέω, βρε κυρά μου
μακάρι νά’παιζα κι εγώ με μια γειτόνισσά μου (δις-χορωδία)
κι άμα δε θες την κότα σου να την πειράζει έτσι,
να τήν ‘κλεινες στον κήπο σου ή μέσα στο κοτέτσι (δις-χορωδία)
Η κότα για τον κόκκορα πετιέται από τη μάντρα
όπως πετιόσουνα κι εσύ όταν ζητούσες άντρα (δις-χορωδία)
Αν θες, μου λέει, γείτονα να σου μιλω σαν πρώτα
τον κόκκορά σου μάζεψε να μη τσιμπά την κότα (δις-χορωδία)
Κι αν τη τσιμπά την κότα σου, για πες μου, εγώ τί φταίω
μα ό,τι μυαλό έχει ο κόκκορας έχεις κι εσύ, της λέω (δις-χορωδία)
Νά ‘ξερες με τον κόκκορα η κότα πώς γουστάρει
θα πήγαινες να τού ‘παιρνες μισό κιλό κριθάρι (δις-χορωδία)
Κι αν τά’καν’ ο Θεός πουλιά, θένε κι αυτά παιχνίδια
μακάρι νά ‘θελες κι εσύ να κάναμε τα ίδια (δις-χορωδία)
Σε λίγο, να ο κόκκορας, πάνω στην κότα πάλι
και την τσιμπούσε με χαρά απάνω στο κεφάλι (δις-χορωδία)
Την ώρα που ετσίμπαγε ο κόκκορας την κότα
φωνάζω στη γειτόνισσα που κοίταζ’ απ’ την πόρτα (δις-χορωδία)
Της λέω, βρε γειτόνισσα, συγγνώμη πρώτα πρώτα,
εγώ να ήμουν κόκκορας κι εσύ να ήσουν κότα (δις-χορωδία)
Μου λέει, δεν χρειάζεται για να μου πεις συγγνώμη,
μια ώρα περιμένω εδώ, αλλά εσύ ακόμη (δις-χορωδία)
Και σάλταρα σαν κόκκορας κι αρχίνισα να κράζω
μα μ’ έκαν’ η γειτόνισσα βοήθεια να φωνάζω (τετράκις-χορωδία)
